Rodzinne strony.

Wieś już nieistniejąca ( na zdjęciu mieszkanka Krasnej Góry Wanda Zdunek ).

Antoni wybrał szewstwo. Wraz ze swoim wspólnikiem i czeladnikami, pracowali w zakładzie szewskim przy runku w Chodorowie. Mieli powodzenie, gdyż nie tylko wykonywali lecz także projektowali obuwie dla mieszkańców miasteczka.

Na starej fotografii wspólnik - Franciszek Wysłocki ( Wisłocki na niektórych dokumentach )

Tęskniąc za Chodorowem, Jerzy Masior pisał:
Księżyc pozostał tam na straży.
Naszych pamiętań, naszych marzeń.
Jeszcze wciąż Dniestrem po zakolach
Srebrzy warkocze dla Podola.

Gdzieś tam pod dachy Chodorowa
Sny niespełnione nasze chowa.
I ponad stawem w tataraku
Wciąż tyle śladów,
Tyle znaków.

Wiersz poświęcam ANTONIEMU, któremu nie dane było już wrócić do rodzinnego miasta.

(*)(*)(*)*******************
**ANIOŁKU KOCHANY**
Wieczorne światełka pamięci...
dla Ciebie Geniu...
Ślę tam wysoko...................do nieba...............
Śpij Aniołku w tym lepszym świecie...
Moja pamięć o Tobie,jest zapisana w mym sercu...

Dzisiaj 4-ry miesiące ,jak pożegnałeś ten świat...
Wierzę ,że Jesteś tam szczęśliwy....
(*)(*)(*)**********************
**ANIOŁKU KOCHANY**

A Ty Mamusiu pewno zjawisz się u swojej Mamusi z naręczem polnych kwiatów, albo dzwonków z ogrodu, piwonii....
Jak się cieszę z tego, że mam Was tutaj RAZEM.....- M.

Kochany Dziadku. W tym szczególnym DNIU wspominamy CIEBIE i pamiętamy o TOBIE w modlitwie. Odpoczywaj w pokoju DZIADKU. Wnuczki.

Dzisiaj będziecie w Niebie świętować Dziadku - Maja

https://www.youtube.com/watch?v=S8aJRdA24aM

Zofia Cholewa jest siostrą mojego taty Romana Cholewa - oboje urodzeni we Lwowie.
Zginęła w obronie Lwowa mając zaledwie 19 lat i do końca życia mojego taty (zmarł w 1985 roku ) była czule przez niego wspominana jako bohaterka która oddała życie ukochanemu przez tatę miastu.
Będąc w 2001 roku we Lwowie z moją córką Pauliną na cmentarzu Orląt Lwowskich, znalazłyśmy grób cioci i to był niezwykle wzruszający moment - nie mogłam niestety o tym opowiedzieć tacie nie było go już wśród nas.
Tata po wojnie bardzo tęsknił za Lwowem, ale nigdy go już nie odwiedził - miał wpisane w dowodzie że urodził się na terenie ZSRR - bardzo go to bolało.
Zdjęcie cioci stoi na honorowym miejscu u mnie w domu i stanowi niezwykła pamiątkę rodzinną.

Trudno uwierzyć, że minęło 34 lata od tego tragicznego dnia. Kiedy Tata zmarł z powodu poległego zawału serca, ja miałam właśnie 34 lata. Dla mnie to była pierwsza śmierć w rodzinie, pierwsze tego typu doświadczenie i do tego tak tragiczne. Świat zwalił mi się na głowę. Minęło wiele lat, zamian wydobrzałam. Teraz nie ma dnia, abym o ojcu, w jakikolwiek sposób, nie wspomniała. Brakuje mi jego ciepła, spokoju, opieki, poczucia bezpieczeńtwa, jakie mi dawał.Był dla mnie wzorem.
Darowałam mu nawet jego życiowe kłamstwo. W wieku 57 lat dowiedziałam się, że mam brata przyrodniego (ur. w 1948 roku), o którym całe życie nie miałam pojęcia. Szkoda, bo byłam jedynaczką i może fajnie byłoby mieć brata, nawet półbrata, jak mawia moja córka.
Bardzo mi mego kochanego taty brak :-(

Choć nie było nam dane CIĘ poznać , to często myślimy o TOBIE. Znamy CIĘ tylko z opowiadań naszej Ukochanej MAMUSI, która też straciła CIĘ bardzo wcześnie.

wnuczki

Wczoraj był dzień TWOICH IMIENIN. Pamiętałam o TOBIE w modlitwie.