❤️❤️❤️*** ❤️❤️❤️*** ❤️❤️❤️
** SYNKU MÓJ KOCHANY **

ŚMIERĆ PRZYCHODZI NIE PYTAJĄC , CZY MOŻE...
ZABRAŁA CIEBIE , BO BYŁEŚ TAK BARDZO KOCHANY..
A CO POZOSTAŁO ?
PUSTKA I SERCE CO KRZYCZY DLACZEGO BOŻE ???
NIGDY NIE POGODZĘ SIĘ Z TWOIM ODEJŚCIEM...
WIEM,ŻE NIE CHCIAŁEŚ BYŚMY SIĘ MARTWILI...
SYNKU KOCHANY....NADZIEJA JEST W NAS I W TO TYLKO WIERZYMY...

❤️❤️❤️*** ❤️❤️❤️*** ❤️❤️❤️
** SYNKU MÓJ KOCHANY **

Wczoraj po raz ósmy udało nam się odwiedzić Ciebie w miejscu Twego wiecznego spoczynku. Gdyby nie to, że od tylu lat tam spoczywasz a miejscowość ta kojarzy mi się z Twoją śmiercią- mogłabym powiedzieć, że jest tam pięknie . Trochę " porozmawiałam " z Tobą, pomodliłam się, złożyłam kwiaty, zapaliłam znicz naszej pamięci o Tobie- i już trzeba było wracać . Nie wiem, czy to było nasze ostatnie spotkanie, czy będę miała jeszcze okazję do ponownego przyjazdu. Bardzo tego pragnę . Los pokaże.
Nie zapominam o Tobie ! Spoczywaj w Pokoju tam na obcej ziemi tyle km od domu ! W myślach często jestem przy Tobie mój kochany Tato !

Wspominam ...., dziękuję.... i proszę o więcej.

Krysiu! Obudź się. Tęsknię za Tobą, Kochanie.

Po ukończeniu szkoły handlowej w Kaliszu i szkoły technicznej w Warszawie studiował w Akademii Handlowej w Hamburgu, którą ukończył w roku 1914. Wkrótce potem wstąpił do Legionów Polskich. Przydzielony do 5 pułku piechoty Legionów, w jego szeregach odbył całą kampanię wojenną. W roku 1918 mianowany podporucznikiem. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie. Po zwolnieniu z internowania pracował w POW. W roku 1919 dostał się do niewoli ukraińskiej. Brał udział w wojnie przeciwko bolszewikom jako dowódca 6 kompanii 29 Pułku Strzelców Kaniowskich. Porucznikiem mianowany w roku 1919, kapitanem w 1920.
Po zakończeniu wojny w dalszym ciągu pełnił służbę w 29 PSK. W roku 1921 został przeniesiony do 70 pp na stanowisko dowódcy kompanii i zastępcy dowódcy baonu. W roku 1929 awansował do stopnia majora. W latach 1931-1935 był dowódcą baonu 7 pp Legionów. W 1935 przeniesiony w stan spoczynku.
We wrześniu 1939 wzięty do niewoli, osadzony w Kozielsku, zamordowany w Katyniu.

źródło: K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 234.

rodzice:Helena Poteralska z domu Szulimowska ur.w Kosowie
Leon Poteralski ur.w Warszawie
Zygmunt Poteralski urodził się w Warszawie a nie w Kosowie
Pochowany na cmentarzu Bródnowskim aleja 22 D
informacje podaje siostra przyrodnia.

Roman Aleksander Bethge urodzony w 8.02.1884 r.w Lesznie Wielkopolskim. Syn Pawła, kupca (drogezysty) i Marii z domu Rupinskiej. Farmaceuta wyznania Rzymsko-katolickiego. Ukończył szkołę katolicką w Lesznie, następnie 6 klas gimnazjum imienia Amosa Komeńskiegie, które opuścił ze względu "na angażowanie się w polskie sprawy polityczne ojca". W latach 1902 - 1905 był uczniem w aptece w Międzychodzie i w Jeleniej Górze. Egzamin aptekarski (Vorprüfung) zdał w Poznaniu 19tego grudnia 1905 roku, następnie pracował jako pomocnik aptekarski w Bielsich nad Renem i w Wiesbaden. W 1907 rozpoczął studia aptekarskie we Wrocławiu, kontynuował je w Berlinie (20 X 1907 - 5 V 1908), następnie w Brunszwiku, uzyskując dyplom 28 XI 1912 r. Pracował w aptece w Oebisfelde pod Brunszwikiem, w Bremie, Magdeburgu i Arndstadt. Przejściowo pełnił funkcje administratora apteki "Pod łabędziem" w Lesznie. 15 XI 1915 r. powołany do wojska niemieckiego, 5 VII - 19 VII 1916 był na froncie rosyjskim, gdzie zachorował na zapalenie płuc. Uznany (15 VI 1917) za niezdolnego do służby wojskowej, został skierowany do pracy w składnicy sanitarnej w Poznaniu. Zwolniony z wojska 10 VIII 1921 w stopniu porucznika. W październiku 1917 r. uzyskał nominację na nadaptekarza (Oberapotheker). Pracował w aptece "Pod gwiazdą" w Lesznie (II-IX 1919). 1 VII 1919 - 1 VII 1920 służył w Wojsku Polskim, miał przydział do ekspozytury Centralnej Składnicy Sanitarnej w Poznaniu. Pracował w Zakładach Chemicznych K. Chmielewskiego w Poznaniu (1 VII 1921 - 31 I 1922), następnie wydzierżawił aptekę "Św. Marcina". Od IV 1926 do wybuchu II wojny światowej prowadził aptekę "Św. Jana" w Królewskiej Hucie. Był właścicielem apteki "Św. Jana" przy ulicy Katowickiej 14 w Chorzowie (1936). Zmobilizowany 1 IX 1939 w stopniu porucznika został przydzielony do Szpitala Okręgowego w Krakowie. Pod Równem dostał się do niewoli sowieckiej. Był więziony w obozie w Starobielsku , skąd nadesłał list do rodziny. Zginął w 1940 w obozie w wieku 56 lat. Wymieniony na liście NKWD ze Starobielska - poz 327.
Czł. "Sokoła". Interesował się sztuką, uprawiał turystykę górską i narciarstwo. Był towarzyski prawy i pogodny.
Żona Helena Joanna z domu Bocian (ślub 3 VIII 1920), ur. 1986, zm. 1943, pochodząca z patriotycznej polskiej rodziny, wyznania Rzymsko-katolickiego. Jej brat Feliks (ksiądz) zmienił nazwisko na Bodzianowski, został zamordowany w obozie koncentracyjnym w Dachau. Córka Danuta Maria ur. 1920, pracownik resortu górnictwa. Syn Bernard Ludwik ur. 1923, inżynier ceramik, jego dzieci Romana, Alina, Witold, Stefan.
Bracia: Karol - właściciel apteki i wytwórni farmaceutycznej w Bremie, Ludwik - dyrektor gazowni w Lesznie, Bronisław - agronom. Wszyscy trzej po wojnie zamieszkali w Niemczech, żony Niemki, wyznania ewangelickiego.

Urodzony 15 lipca 1909 roku w Baciutach na Polesiu. W czasie II wojny znalazł się na terenach zagarniętych przez Rosjan.Widnieje jako jeniec wojenny na liście obozu NKWD w Juży latem 1941r.Wstąpił do Armii Andersa. Podporucznik Wojska Polskiego. Żołnierz II Korpusu Polskiego we Włoszech. Brał udział w bitwie o Monte Cassino. Po demobilizacji wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i osiedlił się w Nowym Jorku (NY). Członek Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w USA. Założyciel Alma Shipping Company, przedsiębiorstwa zajmującego się wymianą handlową z Polską a później założyciel i właściciel galerii sztuki Pol-Art Gallery w Nowym Jorku. Kolekcjoner i znawca sztuki. Podczas jednej z wielu wizyt w Polsce poznał malarza prymitywistę Nikifora Krynickiego, któremu przez wiele lat dostarczał materiałów i był nabywcą jego prac. W roku 1998 przeniósł się do Ormond Beach (Florida). Zmarł 15 stycznia 1999 roku w Coquina Center w Ormond Beach.

Odznaczenia
Krzyż Monte Cassino (nr 15465)
Krzyż walecznych
Order Wojenny Virtuti Militari V klasy (nr 11318)

Dzisiaj przypada 84 rocznica Twojej Drogi Dziadku śmierci. Często wspominamy Twoich bliskich, których większości też już nie ma na tym świecie. Modlimy się za Was. Odpoczywajcie w pokoju. Wnuczki.

Dziś przypada 84 rocznica TWEJ Śmierci Drogi Dziadku.
Pamiętamy o TOBIE w modlitwie. Wnuczki: Elżbieta, Dorota, Ewa i Beata.

74 lata temu, 4 lipca 1943 r., w katastrofie samolotu nad Gibraltarem zginął gen. Władysław Sikorski, współautor zwycięstwa nad Armią Czerwoną w 1920 r., premier II RP. W czasie II wojny światowej Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych i szef rządu RP na uchodźstwie. Okoliczności jego śmierci do dziś budzą kontrowersje
Po uroczystym pogrzebie w Londynie, pochowany został na cmentarzu polskich lotników w Newark koło Nottingham.
17 września 1993 r. jego prochy spoczęły w krypcie św. Leonarda w podziemiach katedry na Wawelu.
Władysław Sikorski odznaczony był m.in.: orderem Virtuti Militari kl. II i V, Polonia Restituta kl. I i III, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz pośmiertnie Orderem Orła Białego