Zachodniopomorski Związek Hodowców Koni:

W dniu dzisiejszym zmarł wieloletni członek i hodowca koni Pan Stanisław Nizio. Całej rodzinie składamy najszczersze kondolencje. Cześć jego pamięci !

Zmarł Stanisław Nizio


Piłka nożna. Zmarł Stanisław Nizio
data publikacji: 2018-10-14 17:27

Z ogromną przykrością informujemy, że w wieku 75 lat zmarł wieloletni prezes Zachodniopomorskiego Związku Piłki Nożnej - Stanisław Nizio.
Wojewódzkim związkiem kierował przez 24 lata. W tym okresie starał się pomagać naszemu czołowemu klubowi, czyli Pogoni Szczecin, ale także mniejszym klubom.
Był wieloletnim członkiem zarządu MKS Odra Chojna. Był inicjatorem budowy stadionu miejskiego w Chojnie. Oprócz futbolu, jego drugim sportowym hobby było jeździectwo.
Msza Święta odbędzie się w poniedziałek 15 października w Kościele w Chojnie o godz. 15, a ceremonia pogrzebowa rozpocznie się o godz. 16 na tamtejszym cmentarzu.

Drogie Koleżanki i Koledzy

ze smutkiem informujemy, że zmarł nasz Kolega, Przyjaciel - Staszek Nizio.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 15 października b.r. (poniedziałek) w kościele w Chojnie o godz. 15.00.
Ceremonia pogrzebowa rozpocznie się o godz. 16:00 na cmentarzu w Chojnie.

Cześć Jego Pamięci!
Zarząd Stowarzyszenia "Pokolenia"

Połączyła nas wspólna praca w wiodącej instytucji politycznej województwa zachodniopomorskiego (KW PZPR 1982÷1989). Był tzw. "Szarą Eminencją" w Komitecie. Telefony w Jego pokoju nie urywały się - dzwoniły bez przerw. Ludzie z całego województwa załatwiali poprze Niego swoje problemy. Stasiu umiał dotrzeć wszędzie i do każdego. Nieraz czekałem kilkanaście minut w zanim mógł zamienić ze mnną parę słów. Po latach spotykaliśmy się kilka razy w roku na imprezach organizowanych przez Szczecińskie Stowarzyszenie "POKOLENIA". To był już jednak inny Stasiu: spokojny i jakby wyciszony. Zawsze skromnie siadał gdzieś z boku... Dwukrotnie był przy mnie w trudnych chwilach rodzinnych (w dniu śmierci mego ojca i podczas zimy stulecia, kiedy to pomógł mi zabrać z domu schorowaną mamę z domu podczas awarii ogrzewania). Osobiście przywiózł mamę do Szczecina z Dębna, gdzie mogliśmy otoczyć ją opieką. Za to i wiele innych Twoich uczynków, które trudno mi nawet wyliczyć, dziękuję Ci Stasiu.

(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)
Pamiętam każdego w modlitwie....o Tobie Tato kochany...
Źle mi bez Ciebie....
Światełka pamięci dla Ciebie Tatusiu *****
(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)

Ukończył gimnazjum i zdał maturę w Łucku. W 1917 został wcielony jako kadet do szkoły Miczmanów Obrony Brzegów Morskich w Nowym Peterhoffie, awansując na pierwszy stopień oficerski. W roku 1917 został przeniesiony do 1 polskiej kompanii w Piotrogrodzie, potem do I Legii Ofierskiej I Korpusu Polskiego. W lutym 1919 wstąpił do Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do PKU w Chełmie, potem do Stacji Zbornej Oficerów w Lublinie, a następnie (mianowany podporucznikiem) do 35 pułku piechoty, z którym przeszedł całą kampanię wojenną do 1921 roku.
W roku 1921 ukończył 4-miesięczny kurs w Centrum Wyszkolenia DOGen. w Krakowie. W następnym roku awansował do stopnia porucznika. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Topografów został przydzielony do WIG jako kartograf. W roku 1930 przeniesiony do Komendy Garnizonu miasta stołecznego Warszawy. Ukończył studia na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł inżyniera. Od roku 1932 pracował w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. Awansował do stopnia majora. Był kierownikiem robót fortyfikacyjnych na Polesiu. Od 1935 odbywał praktykę w Ministerstwie Kkomunikacji, a potem w Wydziale Fortyfikacji Departamentu Budownictwa MSWojsk.
We wrześniu 1939 ewakuował się z GISZ na południowy wschód Polski, gdzie dostał się do niewoli; osadzony w Strobielsku, zamordowany w Charkowie.

źródło: K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 250.

8 pażdziernika roku 2018 minęła 79 rocznica aresztowania przez sowiecko-ukrainskie NKWD starszego strażnika , instruktora tkactwa i kierowcy naczelnika
Zakładów Karnych w Drohobyczu-Górka zw.Brygidki
Macieja Pielech zw.Święty ur 17.02.1905 w Rychcicach
młodszego brata mojej babci Stanisławy Świerniak z d.Pielech.
W chwili aresztowania pozostawił żonę Julię
i 6 dzieci od lat 9 po kilka miesięcy
Aresztowany został wraz z innymi strażnikami , kierownikiem młyna i piekarni [ojca mojego śp. znajomego płk. rez 1 Armii W.P. i 2 stryjów policjantów z Drohobycza]
Wszyscy transportem wywiezieni na wyspę do Obozu OSTASZKÓW oblast Twer celem eksterminacji w kwietniu 1940 w dolach śmierci we wsi Jamok. ob MIEDNOJE

Bylem na koncercie Aznavoura w Ottawie, w Kanadzie, to byl chyba rok 1977. Wspanialy artysta. Czesc jego pamieci!

Szanowny Państwo,
jestem historykiem zainteresowanym wspaniałą postacią płk. Michała Rybikowskiego. We Wspomnieniu piszą Państwo o istniejących relacjach Rodziny.Czy mógłbym prosić o bliższe informacje/kontakt w tej sprawie? Pozdrawiam rawkaz@wp.pl

Uniwersytet Rolniczy imienia Hugona Kołłątaja w Krakowie, przywołuje pamięć
i składa hołd uczestnikom walk o niepodległość i granice II Rzeczypospolitej
w latach 1914 ? 1921, którzy byli słuchaczami Studium Rolniczego Uniwersytetu
Jagiellońskiego i powodowani potrzebą serca, jako ochotnicy, szkolne ławy
zamienili na okopy.

Mój kochany Stryj którego nie znałam ale zawsze był wspominany z miłością .Syn Marianny i Ignacego Fliszkiewicz pochodzący z Solca Nad Wisłą . Znam stryja z opowiadań taty Zginął mając 23 lata śmiercią bohaterską! Spoczywaj w pokoju Stryju , pamiętamy o Tobie ! Na zawsze w sercu i pamięci !

Koniec m-ca września i początek października to czas - szczególnie dla starszej generacji - kiedy wraca się pamięcią do przeszłości.
Cechą ludzi młodych jest ciekawość przyszłości i tak powinno być, natomiast schodząca generacja nie oczekuje już niczego ekscytującego więc wraca się myślami do osobistych przeżyć-tych dobrych i nie najlepszych, bolących. Do takich - Jureczku - należą wspomnienia Twego jedynego żyjącego brata , który przeżył jako dziecko Powstanie Warszawskie i wie, że w tej właśnie dacie zginąłeś w czasie bombardowania Żoliborza .
Wspomnienia są mgliste ( bo i stres dla dziecka był ogromny ), ale jednego jest do dzisiaj pewny- zginąłeś pod bombami w piwnicy obok tej , gdzie przebywał z babcią .
Oni zostali "tylko " przysypani i po kilku godzinach
odnalezieni. Twój brat w odróżnieniu od Ciebie miał szczęście,bo przypłacił to częściową głuchotą, która staje się teraz coraz bardziej dokuczliwa oraz częściowym paraliżem nóg,co zgodnie z zaleceniem lekarza przezwyciężył poprzez intensywne uprawianie sportu. Trwało to latami- ale na studiach grał już w koszykówkę- pokonał własną słabość.
Jestem od lat słuchaczką wspomnień o Was, jednak
wydaje mi się jakbym była obserwatorką tych wydarzeń
i szczerze podziwiam ale też ogromnie współczuję ,
że przyszło Wam żyć w tak okrutnym czasie.
Patrzę się na Twoją zamyśloną, raczej smutną twarz
na jedynym zdjęciu i serce mi się ściska z żalu .
Tak mało miałeś radości w swym krótkim życiu, aż chciałoby się Ciebie przytulić i sprawić, by uśmiech zagościł na Twoim obliczu.Czas się dla Was zatrzymał
i nie jest ważna świadomość, że miałbyś dzisiaj ileś tam lat- dla mnie pozostaniesz smutnym, zamyślonym
( może wspominającym w tym dniu I Komunii św. nieobecnego od lat ojca ?)chłopcem . Takim sobie Ciebie wyobrażam i nie potrafię tego zmienić.
Traktuję Cię w wyobraźni jak syna, któremu chciałoby się pomóc - jednak jest się bezradnym.
Jureczku !Spoczywaj w Pokoju! Kiedy się TAM spotkamy
- w co wierzę- nie będzie już gdybania i domysłów .
Będzie po prostu dobrze ! Śpij spokojnie !
Oprócz modlitwy ofiaruję Ci wirtualny bukiet kwiatów .