Drzewo genealogiczne i Cmentarz Internetowy

WSPOMNIENIE

Data wydarzenia: 16.10.2019

kochany- Dżefrejku, jak ciężko mi żyć bez Ciebie, nie mam już łez w oczach. Kocham Cię, byłeś moim promykiem słońca, codziennie , mam Cię kochany w sercu na zawsze- śpij spokojnie- twoja Ula

Dodane przez: urszula marta czupryna (16 października, 2019)

Święto Wojska Polskiego

Data wydarzenia: 15.8.????

Dziś przypada ŚWIĘTO WOJSKA POLSKIEGO,którego główne uroczystości obchodzone są wyjątkowo w tym roku w Katowicach .
Po wielu latach ignorowania a nawet obrażania Ślązaków jako" zakamuflowanej opcji niemieckiej" przypomniano sobie, że to małe województwo koncentruje niemal 10 % wyborców i warto zatrzeć w pamięci owo niefortunne sformułowanie, które mocno zapadło w pamięć .Górny , Śląsk ciążył zawsze ku Polsce , a wyrazem tego są Powstania Śląskie , z których wybuch

Dodane przez: Andrzej Ksawery Piniecki (15 sierpnia, 2019)

sierpniowo

Data wydarzenia: 4.8.2019

Mareczku, w maju zmarła mama. Razem z Madzią opiekujemy się ojcem. Starzeję się w tym roku okrutnie.

Dodane przez: Elżbieta Nater-Dochniak ( 4 sierpnia, 2019)

mija właśnie rok

Data wydarzenia: ?.?.????

Dominującym uczuciem, które przesłoniło wszystkie inne sprawy była niepewność i strach przed niewiadomym.
W tym dniu przeprowadzona została operacja, która rozwiała wszelkie wątpliwości- potwierdziło się to najgorsze.
Mijający od tamtej chwili rok nie był zły.Stosuję się do wszelkich zaleceń,jeżdżę na okresowe badania kontrolne i konsultacje - niby wszystko na razie wygląda nieźle , a jednak czuję się tak jakbym żyła na kredyt.
Prawdopodobn ie wynika to z faktu, że wczoraj dotarła do

Dodane przez: Elżbieta Piniecka ( 4 lipca, 2019)

Szkoła Podstawowa 8 - początek

Data wydarzenia: ?.10.1975

Dodane przez: Dariusz Osiński (18 kwietnia, 2019)

79 rocznica Katynia

Data wydarzenia: ?.?.????

Jak co roku o tej porze nasze myśli koncentrują się na
wspomnieniach o tym, co czuli nasi najbliżsi tam, na tej " nieludzkiej ziemi " przetrzymywani jako jeńcy bez wypowiedzenia wojny,z naruszeniem prawa międzynarodowego
be zsilni wobec arogancji, przemocy, bez reakcji innych
-rzekomo sojuszniczych wobec Polski- państw.
Osamotnieni , jednak nie tracący wiary w pomyślne zakończenie ich zniewolenia.
My- żyjące jeszcze dzieci ofiar - nie potrafimy być bezstronni w ocenie tamtych odległych tragicznych

Dodane przez: Elżbieta Piniecka (17 marca, 2019)

Ks. IWANICKI

Data wydarzenia: ?.?.????

W lutym 1943 r. w więzieniu w Równym został rozstrzelany ks. Stefan Iwanicki. Aresztowany 1 października 1942 r. w Krzemiencu przez Niemców. Czy ktoś z odwiedzających Ogrody.. ma jakiekolwiek informacje o tym wydarzeniu? Nie mam nawet dokładnej daty śmierci. Są dwie różne , 6 lub 8 lutego. Nie ma żadnej informacji,gdzie mógł zostać pochowany,a raczej tylko pogrzebany.
Bardzo proszę ,gdyby ktoś z Państwa miał jakąś wiadomość, jakiekolwiek informacje na temat

Dodane przez: Teresa (23 lutego, 2019)

Świadectwo Chrztu (Testimonium baptismi)

Data wydarzenia: 7.2.1960

Parafia Rzymskokatolicka pw. NMP Niepokalanie Poczętej, 64-410 Sieraków, ul Poznańska 8. Imię i nazwisko (nomen, cognomen): Jarosław Józef Spychała. Imię i nazwisko ojca (nomen et cognomen patris): Józef Spychała, Wyznanie (obrządek) ojca (religio [ritus] patris): Rzym-Kat., Wyznanie (obrządek) matki (religio [ritus] matris): Rzym-Kat., Miejsce i data urodzenia (locus et dies nativitatis): Sieraków, 21.01.1960, Miejsce i data chrztu (locus et dies baptismi): Sieraków, 07.02.1960, Szafarz chrztu (minister baptismi): Ks. Tadeusz Lubik,

Dodane przez: Jarosław Józef Spychała (24 stycznia, 2019)

kolejne Zaduszki

Data wydarzenia: 4.11.2018

z Kamieńskiej i Twardocha
Żyjesz dłużej pod sennymi powiekami lub nie całkiem przymkniętymi, kiedy jadę autobusem przez miasto. Stąd sięgasz znowu do spraw życia, do ulic, po których jeździłeś, do drzwi, które tylekroć mijałeś, do stołów znaczonych odciskami Twojej dłoni.
Coś z innego świata przedostaje się do świata mojego, bo przecież wszystko istnieje jednocześnie, to, co było, być nie przestaje i to, co będzie, już jest, wszystko istnieje jednocześnie.

Dodane przez: Elżbieta Nater-Dochniak ( 4 listopada, 2018)

mimo wszystko niepewność

Data wydarzenia: ?.?.????

Wróciłam z miesięcznej radioterapii, którą zniosłam - o dziwo - nadspodziewanie dobrze .
Nie potrafię sobie wytłumaczyć faktu ,że pomimo iż byłam członkiem licznej grupy poddawanej temu samemu zabiegowi leczniczemu-odbierałam to wszystko jako widz.
Byłam oddzielona od rzeczywistości jakby szklaną ścianą .Muszę tu podkreślić, ze wprowadzona kilka lat temu ( zasługa PO)szybka terapia onkologiczna zdaje w 100 % egzamin. Znając realia " żeby móc chorować trzeba mieć żelazne zdrowie'" byliśmy wszyscy chorzy zdumieni, że w przypadku tej choroby jest zupełnie inaczej.
Wszystko toczy się szybko , placówki służby zdrowia przekazują poza pacjentem dane do kolejnych ośrodków , które wyznaczają krótkie terminy konsultacji , konsylium,ewentualny ch zabiegów bądź badań typu
tomografia komputerowa , rezonans magnetyczny - słowem pełen serwis , na który w normalnych okolicznościach
cze kałoby się miesiącami. Od momentu " werdyktu "
w mojej sprawie byłam kierowana do czterech ośrodków leczniczych - by w końcu wylądować na radioterapii.
Wszyst ko razem trwało 5 m-cy ( w tym m-c radioterapii)
Muszę równocześnie dodać, że zaoferowano mi pobyt w hostelu z pełnym wyżywieniem- z czego po konsultacji z Andrzejem skorzystałam . Chodziło w tym przypadku o wyeliminowanie możliwości kontaktu w środkach lokomocji z osobami przeziębionymi , kaszlącymi itd.
W trakcie terapii trzeba być "zdrowym ". Oczywiście, czym byliśmy wszyscy zdumieni- wszystko to bezpłatnie
Chcę też zaznaczyć, że pacjent nie ponosi żadnych kosztów bardzo drogiego leczenia- nie wydałam ani złotówki przez cały okres leczenia i jak do tej pory lekarstwa też podlegają tej regule .
Chciałoby się powiedzieć, że " w tej sytuacji tylko chorować "- ale broń Boże - nikomu tego nie można życzyć! Czuję się w obowiązku o tym mówić, bo tego nie wolno przemilczać W tym konkretnym przypadku służba zdrowia zasługuje na pełne uznanie i to niezależnie czy to był lekarz, pielęgniarka , czy rejestratorka medyczna. Sytuacja z którą mieliśmy do czynienia zadaje kłam powszechnej negatywnej opinii o medykach.
Zawsze wydawało mi się, że pacjenci dotknięci tym schorzeniem są smutni, zrezygnowani, płaczliwi- otóż nic podobnego. Mieliśmy wszyscy świadomość tego co nas łączyło , a mimo to dawno nie spotkałam tak pogodnych ludzi. Nie sądzę, że to była poza- przez miesiąc czasu nie można udawać. Każdy z nas wierzył, że po to znosi pewne niedogodności żeby być w miarę zdrowym.
Jedynym objawem pobytu na terapii jest osłabienie, które stanowi do dzisiaj problem- ale mam świadomość, że to normalne i minie po kilku tygodniach,. Z tego względu nie byłam 1 listopada na cmentarzu, wpadłam tylko na chwilę do mamy zaraz po przyjeździe do domu w dniu 31 października, kiedy nie było ludzi , a kuzynka zapewniła transport samochodem. Jestem pewna, że mama myślałaby podobnie. Bardzo mi Jej brakuje, chociaż
Andrzej zdał egzamin na szóstkę. Cały ten okres od czerwca był dla mnie wielkim przeżyciem , wydarzeniem którego którego najmniej spodziewałam się jeszcze w życiu - i nikomu jednak nie życzę!
Tak na marginesie wypada mi dodać, że jedynym minusem terapii jest zakaz szczuplenia, co nieco mnie dołuje- no ale co się nie robi dla utrzymania zdrowia, a fakt że tak to odbieram świadczy niewątpliwie o powracaniu do równowagi.

Na załączonym zdjęciu nagrobek mamy oraz moja ukochana kuzynka Hania .

Dodane przez: Elżbieta Piniecka ( 3 listopada, 2018)

8 lat a w sercu nadal tęsknota i żal!!!

Data wydarzenia: 5.10.2018

Są takie perfumy, którymi pachnie tylko ta jedna osoba i nigdy nie zapomnisz tego zapachu...

Dodane przez: Wioleta Wycisk ( 5 października, 2018)

ANTONI NAZIMEK

Data wydarzenia: ?.?.????

Natrafiłem przypadkowo na wspomnienia p. Marka Drabickiego o Antonim Nazimku. Zaskoczyło mnie, iż wśród wymienionych braci Antoniego nie ma Kazimierza. Mam dwa zdjęcia - jedno z 1938 roku, gdzie jest Antoni z żoną (moją ciocią)Stefą i drugie brata Kazimierza (tak wpisał mój nieżyjący ojciec), brat Stefy. Jestem też ciekaw czy spotkał się Pan z faktem, iż żona zwracała się do Niego Ignaś a nie Antek. Tak twierdzi moja siostra stryjeczna,

Dodane przez: "toncio" ( 9 sierpnia, 2018)

to było 55 lat temu ...

Data wydarzenia: ?.?.????

Są w życiu wydarzenia, które na trwale w wryły się w pamięć , a im mija więcej lat , tym bardziej owe wspomnienia stają się pewną cezurą w naszym życiu.
W 1963 roku było upalne lato , więc pojechałam do Wrocławia, by spędzić chociaż tydzień z mężem- traktując to jako część opóźnionej podróży poślubnej
Z dzisiejszej perspektywy stwierdzam, że obydwoje byliśmy bardzo biedni,ale nie przeszkadzało to w niczym, bo tak po prostu było w większości przypadków , nie czuliśmy tego , to było normą.
Andrzej mieszkał na Podwalu ( miał tam kawalerkę na wysokim IV piętrze, na którą zapracował jako student przy szulfach geologicznych- by mieć środki na "odstępne " )więc mieliśmy locum. Pech chciał że wybuchła epidemia czarnej ospy. W gruncie rzeczy nie przeszkadzało nam to, że w mieście było wiele ograniczeń ,że na każdym kroku były wystawione na stołkach miski z płynem odkażającym do rąk, że niemal każda rurka w tramwajach owinięta była mokrymi bandażami pachnącymi lizolem - byliśmy młodzi, odważni
i do głowy nam nie przychodziło,że coś nam zagrażało.
Przecie ż byliśmy razem, a to było najważniejsze !
Jeździliśmy nad Odrę , nad kanały, gdzie na wałach się opalaliśmy, ba, nawet byliśmy na kawie w " Szklanym Domu "- tacy byliśmy " odważni " ( teraz nazwałabym to głupotą)!Upał doskwierał czas upływał, tygodniowy urlop się kończył- trzeba było wracać do domu , do Chorzowa. Na dworcu kilometrowe kolejki do szczepienia przeciwko ospie ( bez zaświadczenia nie można było kupić biletu ) więc obydwoje się zaszczepiliśmy. Każde z nas musiało wrócić nazajutrz do pracy- Andrzej w UW we Wrocławiu, ja do Huty Batory w Chorzowie.
I teraz zaczęła się " polka". Moi współpracownicy , kiedy dowiedzieli się , ze byłam tydzień we Wrocławiu
wpadli w popłoch ( czemu teraz się absolutnie nie dziwię -bo prawie wszyscy mieli małe dzieci)więc gremialnie się zaszczepiali. Mieli do mnie uzasadniony żal. W końcu doszli do wniosku, że ja powiedziałam im
o pobycie, ale przecież mogli na każdym kroku zetknąć się z kimś, kto nieświadomie mógł mieć kontakt z osobą
chorą, więc po około 2 tygodniach nie byłam już osobą "zapowietrzoną " i towarzystwo poczuło się jakoś pewniej.Czekałam codziennie na "Dziennik TV" , bo tam były obszerne relacje z Wrocławia i mimo wszystko bałam się o Andrzeja. Tylko w pracy mieliśmy dostęp do telefonu ( nie można go było nadużywać w celach osobistych ), ale mój ówczesny szef rozumiał sytuację
i przymykał oczy, kiedy dzwoniłam przynajmniej 3 razy w tygodniu do Wrocławia. Andrzej dzwonił, ze" wszystko w porządku " przynajmniej 2 razy, więc mimo utrudnień
mieliśmy kontakt. Po wyciszeniu choroby i opanowaniu emocji , kiedy wszystko wróciło do normy - zaczęliśmy zdawać sobie sprawę ,że byliśmy raczej nieostrożni, ale wszystko się dobrze skończyło.
Ogląda liśmy kilkakrotnie film " Zaraza" i za każdym razem przeżywaliśmy mocno atmosferę we Wrocławiu i bohaterstwo służby zdrowia. Współczujemy do dzisiaj rodzinom -na szczęście nielicznych -ofiar.

Tak było .

Dodane przez: Elżbieta Piniecka (28 lipca, 2018)

jeszcze nie tym razem ...wróciłam ...

Data wydarzenia: ?.?.????

Cieszę się każdą drobnostką, odnotowuję odgłosy życia w różnych wymiarach , doceniam spokój w rodzinie i radość z serdecznych słów i gestów kierowanych pod moim adresem .
Przeżyłam wstrząs, który może mieć dalsze konsekwencje
(werdyk t zapadnie za kilka tygodni) ale o dziwo okazało się,że jestem dość odporna psychicznie by zmierzyć się z niewiadomą przyszłością . Dzisiaj, 6-go lipca wyszłam ze szpitala i mam zamiar delektować się do końca życiem, smakować

Dodane przez: Elżbieta Piniecka ( 6 lipca, 2018)

W co ja gram?

Data wydarzenia: 26.6.2018

Z W. Młynarskiego

Jeszcze , Kochanie, w zielone gram,
chęć życia, mimo wszystko, mi nie zbrzydła,
jeszcze na strychu kleję połamane skrzydła
i myślę jak Ikar, co nie raz już w dół runął:
"Jakby powiało zdrowo, to bym jeszcze raz pofrunął".

Dodane przez: Elżbieta Nater-Dochniak (26 czerwca, 2018)

Dyżury w serwisie

Aktualności

1 listopada w dobie pandemii

Przykładowe drzewo

Tagi naszego serwisu

Wyróżnienia

Laureat konkursu

w kategorii Portale Społecznościowe

WSPOMNIENIE

Święto Wojska Polskiego

sierpniowo

mija właśnie rok

Szkoła Podstawowa 8 - początek

79 rocznica Katynia

Ks. IWANICKI

Świadectwo Chrztu (Testimonium baptismi)

kolejne Zaduszki

mimo wszystko niepewność

8 lat a w sercu nadal tęsknota i żal!!!

ANTONI NAZIMEK

to było 55 lat temu ...

jeszcze nie tym razem ...wróciłam ...

W co ja gram?